شهید چراغ اوژند

فکرم همه جهست وتی پیش خدا نیست                    سجاده ی زرد و که محراب دعا نیست

گفتند سر سجدهی کجا رفته حواست                         اندیشه سیال من-ای دوست کجا نیست                                                    

  از شدت اخلاص من عالم شده حیران                     تعریف نباشد ابدا قصد ریا نیست                                            

از کمیت کار که هر روز سه وعده                               از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست                                     

یک ذره فقط کندر از سرعت نور است                      هر رکعت من حائز عنوان جهانی است

این سجدهی سهو است یا رکعت اخر                        چندی ست که این حافظ در خدمت ما نیست

  ای دلبر من تاغم وام است و تورم                           محراب بیاد خم ابروی شما نیست                                                                                                          

بی دغدغه یک سجده ی راحت نتوان کرد                  تا فکر من از قسط عقب مانده جدا نیست

هر سکه که دادند  دو تا سکه گرفتند                        گفتند که این بهره بانکی ست ربا نیست

از بس که پی نیم وجب نان حلالیم                          در سجدهی ما رونق اگر هست صفا نیست

به به چه نمازی ست  همین است که گویند              راه شعرا دور ز راه غرفا نیست